Escape isn't an option

De vraag van haar zette hem even aan het denken. Hoelaat..? Zo snel mogelijk.. Dacht hij. Hij wilde niet nog langer met een schuldgevoel lopen.. 'Eh, dalijk?' Zei hij terwijl hij opstond. 'Ik ga even wat donkerdere kleren aan doen, aangezien rood niet echt op wit kleurt..' Zei hij terwijl hij naar zijn kamer liep. Hij trok het witte blousje uit en deed een zwart vest aan met een joggingsbroek. Hij zette een petje op en tadaaa het was een nieuwe Jake:D Klaar voor de strijd. Hij liep langs de woonkamer. 'Kom je?' Vroeg hij terwijl hij doorliep naar de deur.

De uitspraak van hem deed haar wel even schrikken.. Bloed.. Ze zuchtte een keer diep, het hoorde erbij. Als ze het goed wilde hebben moest ze dat maar aanzien.. Toen hij weer langs kwam en vroeg of ze meekwam stond ze direct op en liep achter hem aan. Hij had nu totaal andere kleren aan, alles zwart. Best angstaanjagend zo.. xd

Hij stopte voor de deur en keek achterom. Het was ijskoud buiten en zij had alleen maar een blousje aan. Nee.. Dit kon niet.. Hij liep naar de kapstok en pakte een jas die genoeg warmte zou geven maar waar ze niet in zou zwemmen omdat het tegroot was. Hij gaf haar die jas. Hijzelf had genoeg warmte aan zijn vest. Hij liep aan naar de deur en liep naar buiten. Hij verwachtte niet dat Tris thuis was, dus hij legde zijn vingertoppen op de grond waarna hij een enorme shock door de grond liet gaan. Zijn gouden ogen keken ondertussen in het rond en zagen in de verte ineens een licht ontstaan. Hij pakte zijn motor die bij het huis stond, en ging zitten. Hij zette een helm op en gaf de andere aan Amber. Dit ging sneller in het bos dan een auto.

Toen ze buiten was kreeg ze het toch wel erg koud, dus was ze wel blij dat Jake haar een jas gaf. Snel deed ze de jas aan, ze voelde zich wel een jongen nu.. Met die kleren enzo.. Ze keek waar Jake op ging zitten en kreeg iets van hem. Ze zag dat hij zo'n zelfde ding op zijn hoofd had gedaan en deed dus hetzelfde. Ze had aardig snel door hoe die moest en ging toen achterop de motor zitten. Op zelfde manier als Jake, Jake en Tris waren nu wel zo'n beetje de enigste jongens waar ze nog zo dicht bij in de buurt durfde te komen.. Ze had niet echt door dat zo'n motor snel zou gaan, dus hielt ze Jake niet vast en bleef ze heel rustig zitten..

Hij wachtte met aanrijden tot ze hem vast had. Maar aangezien hij nu al een tijdje wachtte besloot hij er toch maar wat van te zeggen. 'Eh, als je er niet vanaf wilt vliegen kan je je maar beter vastklemmen..' Zei hij tegen haar terwijl hij nogsteeds wachtte. Hij wachtte tot ze hem vast had en reed zacht aan waarna hij steeds sneller ging. Dan kon ze eraan wennen. Hij had ook ineens zo aan kunnen vliegen maar dat deed hij maar niet. De afstand werd steeds kleiner. Hij zag nogsteeds het lichtje dat steeds groter werd. Hij kon de vleugels al zien van Tritan, ookal waren deze verborgen voor het menselijk oog..

Toen hij zei dat ze maar beter vast kon houden deed ze dat ook maar snel. Toen hij wegreed klemde ze nog wat meer vast, ze had haar armen om zijn buik gedaan want ja ze vond het doodeng daar achterop. Ze zag voor de rest dat licht dat jake zag niet en vroeg zich wel echt af hoe hij de weg kende.. xd

Op een gegeven moment reed hij wel 110 km/u. Waar was die droepie in godsnaam heengegaan?! Dacht hij. Hij naderde het licht al snel mt deze snelheid en ging daarom ook steeds zachter totdat hij stilstond en zijn helm afzette. Hij stond nu voor een ruimte die helemaal bebouwt was met planten en wortels van bomen. Hij legde zijn hand erop en liet het wegtrekken net langs hem af schoot Tristan weg. Hij sprintte erachteraan en dook erop. Zo klapte ze bijde op de grond maar was hij hem iniedergeval niet kwijt. Hij zette zijn knie op de zijkant van zijn hoofd zodat hij niet zo op kon staan. Hij zag de handen van Tristan naar zijn been grijpen en hij kreeg een enorme shock maar hij bleef hem laag houden ondanks de stroom die door zijn lijf gierde. 'Tristan luister naar ons..' Zei hij toen de stroom voor een paar seconde ophield. Never let go.. Dacht hij.

Toen Jake stopte en zelf zijn helm afdeed en ook afstapte deed ze hem na, ookal zat ze wel een beetje in de knoop met de helm die ze niet loskreeg. Toen ze hem eindelijk loshad en afhad gedaan keek ze naar Jake. Net op dat moment zag ze Tristan langs schieten en jake erachteraan gaan, het ging zo snel dat het even tijd koste om te bedenken wat er gebeurde. Toen ze het eindelijk doorhad rende ze erachteraan, naar de plek waar Jake en Tristan op de grond tussen de bladeren lagen. Ze zag dat Tristan naar Jake's been greep en hem een stroomschock gaf, nu was ze toch wel bang voor Tristan, als hij nou echt kwaad wilde.. Toen Jake vroeg of hij alsjeblieft wilde luisteren werd ze weer uit haar gedachtes wakker geschud. 'Tristan, alsjeblieft. Laat het ons uitleggen!' Zei met wanhoop in haar stem, gewoon bijna huilend stond ze daar. Hij MOEST en ZOU luisteren!

Vol met pijn door de stroom die nu continu op zijn spieren stond, bleef hij wachten. Dit moest niet veel langer duren, maar zijn been wegtrekken lukte niet door de stroom. Hij haalde de kracht van zijn armen af en viel nu net langs hem. De stroom stopte nu wel gelukkig. Hij stond vlug weer op en zorgde dat Tristan bleef liggen zonder dat hij zijn been vast kon pakken. Zijn haren waren statisch door de stroom. Hij moest zich nu echt beheersen. De adhd mocht geen controle over hem nemen. Hij wilde hem geen pijn doen.. Maar toen Tristan hem onderuit haalde en zijn keel dichtkneep, barste er iets in hem los. Hij trapte hem hard van zich af en dook er woest op af. Het gevecht zette zich voort. Op een gegeven moment stond hij daarzo met Tristan tegen zich aan met zijn arm die strak om zijn keel zodat Tris bijna geen lucht kreeg. 'En nou luister je godverdomme!' Zei hij woedend. Hij merkte dat het tegenstribbelen ophield. Hij hield hem nu iets minder strak vast maar nogsteeds vrij hard. Hij wierp vlug een blik naar Amber dat ze nu wel met m kon praten.

Geschrokken had ze staan kijken naar alles wat zojuist gebeurde. Toen ze de blik van Jake opving aan het einde van het gevecht liep ze naar hun toe, want ze had op een afstand staan kijken zodat zei niet aangevallen werd. Nu moest ze opeens wel even snel denken hoe ze het ging zeggen. 'Ehm. Dat drinken waar jij toen zegmaar beetje ziek van werd, als je daar teveel van drinkt kan je niet meer nadenken. Dan weet je niet wat je doet en heb je geen controle over je gedachtes en je lichaam.. En omdat Jake en ik op jou aan het wachten waren hadden we er veelste veel van op. En dan gebeuren er dingen die je niet wil. En daarom zoenden we dus, omdat ze onszelf niet in de hand hadden.. En dat jij dat nou net had moeten zien was ook nog extra vervelend..' Legde ze uit, ze vertelde maar niet over Skylar, want ze schaamde zich al genoeg dat ze met Jake had gezoend dat ze dat niet echt graag wilde vertellen nu.. xd

Hij was zich kapot geschrokken van Jake die zo ineens achter hem aandook. Na heel het gevecht stond hij daarzo, met elke beweging die hij maakte zorgde hij voor zijn eigen pijn, aangezien Jake zijn polsen ook vasthield en die pols enorm veel pijn deed bij elke licht aanraking door een van de trappen die hij had gehad. Maar er iets van zeggen kon hij niet door de druk op zijn luchtpijp, en hem terugtrekken kon hij niet wat dat deed nog meer pijn. Er zat nu niets anders meer op dan luisteren.. Terwijl hij zijn tong al bijna kapot had gebeten tegen de pijn, luisterde hij gespannen. Hoe moest hij weten of ze niet loog? Hij vertrouwde ze allebij gewoon niet meer. En hij wilde weg.. Bloed van zijn lip en tong had zich opgehoopt in zijn mond, maar het uitspugen kon hij niet. Maar doorslikken was nou ook niet bepaald lekker. Het was dat Jake hem zo omhoog hielt, anders was hij allang door zijn enkels gezakt. Omdat hij daar zo min mogelijk op steunde kwam er druk op zijn nek. Hij hoopte maar dat dit snel over was. Een traan van pijn en verdriet verliet zijn oog.

Je kon in zijn ogen zien dat hij haar niet vertrouwde. Ze zuchtte diep, dan maar wel het verhaal van Skylar.. 'Je geloofd me niet.. Maar..' Ze zuchtte nog is en bedacht hoe ze het ging vertellen. 'Er is hier zo'n magician, daar was ik voor weggerend en toen ontmoette ik dus jake voor het eerst.. Die magician was ook in de disco.. Ik ben bang voor hem, ik weet wat hij mij kan aandoen.. Maar ik had zoveel gedronken dat ik op hem af ben gelopen en met hem mee naar huis ben gegaan.. En eh ja.. De rest kan je vast wel raden. Als ik nog kon nadenken had ik dat nooit gedaan, was ik weggegaan uit de disco zodra ik hem had gezien.. Alsjeblieft, geloof me.. 't is de waarheid!' Zei ze nu echt wanhopig.. Ze hoopte nou maar dat hij haar weg geloofde. Meer om hem te overtuigen wist ze niet. De tranen die ze vanmiddag eindelijk kwijt was geraakt kwamen nu weer opzetten en ze kon er niets tegen doen.

Hij luisterde naar de woorden. Hij wist niet wat hij erger moest vinden, dat zij misbruikt was, of die kus van hen. Voor hem telde het even zwaar. Hij voelde de greep van Jake slapper worden waardoor hij bijna neerzakte. Jake deed het zodat hij kon praten als hij wilde. De pijn werd ondragelijk en hij kneep zijn ogen gespannen dicht terwijl hij wanhopig een oplossing zocht. Hij trapte achteruit ondanks de pijn voor zichzelf die het met zich meebracht. Jake liet los omdat die het niet had zien aankomen. Hij zakte direct toen hij los was door hij benen en ving zich perongelijk op met zijn pols waardoor hij daar ook gelijk doorheen zakte. Hij probeerde moeizaam weg te komen maar het lukte niet. Hij liet zijn hoofd dan ook maar gewoon liggen terwijl hij naar voren keek. Gelukkig had Jake niet gereageerd door gelijk erop los te slaan.. Vanaf de grond keek hij op naar Amber. De twijfel was duidelijk af te lezen in zijn ogen. Wat moest hij doen..? Haar vergeven en doen alsof er niets gebeurd was?

Toen hij neerviel wilde ze eigenlijk gelijk naar m toe gaan, maar hij probeerde telkens op te staan dus was dat niet zo handig. Toen hij zelfs zijn hoofd gewoon liet liggen hurkte ze naast hem neer. 'Gaat het wel?' Vroeg ze geschrokken, ze wist niet dat hij er zo slecht aan toe was. Haar gezicht was nog steeds vol met tranen. Toen ze in zijn ogen keek zag ze de twijfel.. 'Ik vraag je niet te doen alsof er niets gebeurd is.. Eigenlijk wil ik de laatste kans dat je contact heb met je broer niet laten verpesten door mij. Dat ben ik niet waard. En je betekend teveel voor me om je broer voor de 2e keer te moeten verliezen om mijn domme acties..' Zei ze zacht. hij MOEST het begrijpen.. xd

Na haar woorden wendde hij zijn blik naar de grond. Wat moest hij doen..? Hij wilde haar niet kwijt. Van binnen was hij nogsteeds verliefd op haar. Maar zijn hart was diep in strijd met zijn hersenen. Het bloed zat nogsteeds in zijn mond. Hij tilde zijn hoofd op om het uit te kunnen spugen voordat hij er nog van moest overgeven. Hij keek naar Amber. De tranen.. Listen to your hart.. Ging door zijn gedachten. Hij draaide zich een klein beetje en zag dat Jake niet bepaald ergens last van bleek te hebben. Behalve dan een bloedlip.. De rest was zwart dus kon hij het niet weten. Een rilling liep door zijn lijf door de ijzige kou. Maar wat wel fijn was dat het de pijn verdoofde. Hij spuugde nogmaals wat bloed uit om normaal te kunnen praten. ''t.. Iis goed..' Zei hij zacht terwijl hij naar een takje op de grond keek wat langs hem lag.

Ze bleef naar hem kijken. Toen hij een beslissing had gemaakt keek ze naar Jake. Zo blij als ze nu was was ze nog nooit geweest. Dat veld dat Tris voor haar had gemaakt om te zorgen dat ze niet meer zou schijnen was nu wel uitgewerkt. En dus begon ze nu te schijnen. Zo blij als ze was dat hij haar had vergeven. Ze merkte zelf niet dat ze zo scheen, want ze kon het zelf niet zien. Haar grootste zorg nou was dat Tris weer beter was. 'Hoe nemen we 'm mee naar je huis of ergens anders?' Vroeg ze twijfelend aan jake..

Hij had Tris bijna teruggetrapt toen die hem trapte. Maar toen die gelijk neerviel bleef hij verward staan. Whattefack.. Dacht hij terwijl hij toekeek. Die hopeloze pogingen om weg te komen hadden geen nut. Jake's manier om te winnen was bijna altijd de ledematen uitschakelen. Enkels en polsen, dan konden ze bijna niks meer doen. Maar zo te zien had hij het bij Tristan ook wel erg gedaan.. Dat was niet zijn bedoeling.. Dat hij hij niet gewild:O Hij keek toe. Amber was bij hem gaan zitten toen hij stil bleef liggen. Nogsteeds keek hij toe maar hij keek weg toen de stalen hem teveel werden. Hij werd gewoon bijna verblind zo.. De vraag van haar was duidelijk. De snelste optie was de auto, aangezien hij moeilijk achterop de motor kon. 'Ben zo terug..' Zei hij terwijl hij vlug nog een krachtveld om hen heen zette, zodat niemand hen mee kon nemen of pijn kon doen. Hij sprong op zijn motor en scheurde aan. In volle vaart ging hij ervandoor waardoor het zand omhoog kwam. Nu kon hij zo snel gaan als hij wilde dus ging hij met de snelheid van het licht. In no-time was hij thuis en jumpte hij zijn auto in waarna hij weer terug reed. Dit alles had nog geen 10 seconde geduurt xD

Toen ze zag dat Jake wegkeek van hun had ze door dat het krachtveld was opgehouden. Ze deed haar ogen dicht en ging heel vaak achter elkaar denken; niet schijnen - niet schijnen - niet schijnen! En toen stopte het gelukkig weer. Maar zat ze weer elke seconde daaraan te denken, ookal had ze krachtveld om hun 2 heen.. Ze wilde Tris niet verblinden :O. Toen nog geen 10 seconde later Jake alweer terug was keek ze hem echt zo aan van; hoe kanjij dat zo snel :O? Maar zei maar niks, het belangrijkste was dat Tris nou naar huis gebracht werd.. xd

Hij stapte uit en zag dat het schijnen van Amber nu gelukkig over was. Hij liep naar Tristan toe. En probeerde hem op te tillen. Maar toen hij zag dat dat hem teveel pijn deed, stopte hij daarmee. En nu.. Dacht hij bedenkelijk. Hij kreeg een idee. Met een gebaar naar Amber maakte hij duidelijk dat ze even en paar stappen achteruit moest zetten. Hij focuste zich en maakte een lichtbal om Tris heen. Het omringde hem en haalde hem pijnloos van de grond af. Hij zorgde er op deze manier voor dat hij in de auto kwam. Het was alsof je in het water zat, het deed gewoon geen pijn bij beweging. Hij hij erin zat( niet doordenken) deed hij de deur van hem dicht en ging zitten terwijl hij op Am wachtte.

Toen ze het gebaar van Jake opving stond ze op en zette een paar stappen naar achteren. Het zag er allemaal best spooky uit wat daar gebeurde, zelfde als toen bij Skylar. Snel schudde ze haar hoofd om dat rotjoch uit haar hoofd te krijgen. Toen ze weer met haar gedachtes bij aarde was zaten Tris en jake al in de auto. Snel liep ze erop af en ging ook zitten. Ze gooide de deur dicht en keek naar Tris, die er niet bepaald gezond uit zag zo.. Ze zuchtte diep, ze vroeg zich nu af of al dit pijn doen het wel waard was. Maar toen bedacht ze dat ze hem nu wel weer terug had. Nou ja, niet dat hij haar al vertrouwde, maar hij praatte al weer tegen haar.. Da's een begin. !

Hij had amper iets door van wat er gebeurde. Hij probeerde het allemaal maar gewoon te negeren. Dan zou het misschien vlugger gaan hoopte hij. Hij lag met zijn hoofd tegen het raam terwijl hij zonder echt naar iets te kijken door het andere raam naar buiten keek. Het bloed in zijn mond hielt hij daar maar even, aangezien hij moeilijk hier die auto vol kon spugen. Hij had zijn kaken hard op elkaar gespannen. Zijn polsen, enkels, hoofd, borstkas.. Alles deed gewoon pijn.. Jake was gewoon echt gemeen qua vechten. Hij zorgde er gewoon voor dat de ander niet eens meer kón vechten! Wazig keek hij naar Amber. Zou hij haar er in kunnen vertrouwen dat ze niet weer zo zou doen met zijn broer..?

Tristan zag er echt niet goed uit, maar het was wel nodig geweest.. Dat wat er gebeurd was zou haar nooit meer overkomen, nou wist ze wel beter.. Ze zou dus niet meer zo dronken worden zonder Tristan.. Ze zag dat hij naar haar keek, maar in zijn ogen was gewoon te zien dat hij haar niet vertrouwde. Het deed gewoon pijn die blik te moeten zien en keek daarom weg, naar de grond of naar buiten. Een beetje allebei. Ze wist wel dat het haar eigenschuld was, maar ze wist gewoon niet hoe ze zijn vertrouwen ooit terug kon krijgen.. Ze staarde naar haar handen terwijl ze probeerde te bedenken hoe ze het ooit goed zou kunnen maken..

Rustig liep ze door het bos, nou ja rustig. Ze was zonet neergestord vanuit daarboven.. Dus echt rustig was ze niet, ze wist niet waar ze naartoe moest, wat ze moest doen. Hoe deze wereld werkte.. Opeens hoorde ze iets bij de bomen, ze liep er voorzichtig op af en zag een jongen liggen. Snel liep ze erop af want hij leek gewond, maar toen ze bij hem neer was gehurkt werd ze opeens op haar rug geduwd waarna hij haar zo vast hielt dat ze niks meer kon doen. en ja, de rest weet je wel.. Ondertussen was ze keihard aan het schreeuwen da thij haar los moest laten en van haar af moest blijven.. xd

Hij ontweek de achteruitkijkspiegel aangezien hij Tristan niet wilde zien, alsof hij daarmee de pijn verzachtte in zijn hoofd. Hoe kon hij zo zijn zelfbeheersing verliezen bij zijn broer..? Hij was dan wel optijd gestopt, maar gewoon telaat.. Hij reed expres niet te hard zodat de auto zo min mogelijk bewoog voor Tris. Hij schrok bij het horen van enorm gegil, werd er iemand vermoord of wat?! Dacht hij geschokken. Hij coördineerde het en ging eropaf. Hij stapte uit en zag daar dus een jankend meidje en een jongen die haar wel zo pijnlijk vast had.. (Erg leuk om te zien joh xD) Hij dook eropaf en sloeg hem zo hard tegen die neus dat die brak. De jongen was geschrokken en liet hem meidje nu gelukkig los. 'Ga naar de auto' Zei hij vlug tegen haar. Hij richte zijn blik op die jongen. Zijn gouden ogen verschenen direct en keken in de angstige ogen van die gast. Hij trapte, beukte, mepte hem zo vaak dat die gast het gewoon niet meer aankon. Die had zich nog geeneens proberen te verdedigen, zou vast geweten hebben dat ie het toch niet zou winnen. Hij pakte al de wapens van die gast en gooide die achterin de auto, dan zou hij als hij ooit nog bij zou komen, iniedergeval er niet meteen op los kunnen gaan schieten. Vlug ging hij terug naar de auto.

Het gegil van buiten hoorde ze ook, dus toen ze opkeek van haar handen naar buiten zag ze dat ze op de plek was waar ze Skylar ergens was kwijtgeraakt. met grote ogen keek ze naar de plek waar jake naartoe liep. Toen ze een 2e jongen zag en dat Skylar was kroop ze bang ineen, en verstopte zich half zodat Skylar haar zowieso niet kon zien, niet dat die echt ging kijken terwijl hij vechtte.. Ze was gewoon doodsbang voor hem en had nou eenmaal een mega trauma aan hem overgehouden.. xd